ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΤΕΛΛΟΓΛΕΙΟ Ο κόσμος του Μιρό στη Θεσσαλονίκη - EXHIBITION TO TELLOGLIO The world of Miro in Thessaloniki

Όταν το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου ανοίξουν οι πόρτες του Τελλόγλειου Ιδρύματος Τεχνών, οι επισκέπτες του θα περάσουν στον κόσμο του Χουάν Μιρό, ενός από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες του 20ού αιώνα.

Του Κώστα Μαρίνου

Και αυτό γιατί η έκθεση με τίτλο “Ο Miro της Μαγιόρκα” δεν φιλοξενεί απλώς έργα του ισπανού ζωγράφου. Πετυχαίνει, με τον πλούτο του υλικού που παρουσιάζεται, να φέρει σε επαφή τον επισκέπτη όχι μόνο με τα πολλά πρόσωπα της εικαστικής δουλειάς του, αλλά και να μεταφέρει την αύρα που τα περιβάλλει εκεί στο χώρο, του νησιού της Μεσογείου, όπου έζησε και δημιούργησε πολλά από αυτά.
 
ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ
Πάνω από 400 έργα και διάφορα τεκμήρια μεταφέρθηκαν στη Θεσσαλονίκη από το ίδρυμα Pilar i Joan Miro, που εδρεύει στη Μαγιόρκα. Εκεί όπου δούλεψε στο εργαστήριο που έκτισε ο φίλος του Jose Liuis Sert. “Έχουν μεταφερθεί στη Θεσσαλονίκη γύρω στους 40 πίνακες μεγάλων διαστάσεων, πάρα πολλά σχέδια, μια τεράστια ταπισερί, χαρακτικά και πάρα πολλά σχέδια, σημειώματα και βιβλία”, επισημαίνει η γενική γραμματέας του Τελλόγλειου Αλεξάνδρα Βουτυρά. 
Η έκθεση κρύβει και πολλές εκπλήξεις. Όχι μόνο παρουσιάζονται έργα του Μιρό, άγνωστα ακόμη και στους γνώστες του έργου του Μιρό, αφού δεν έχουν βγει μέχρι τώρα από τις αποθήκες του ιδρύματος στη Μαγιόρκα. Η μεγάλη αποκάλυψη είναι η ανακατασκευή του εργαστηρίου του.
“Προσομοιώσαμε όσο μπορούσαμε το εργαστήριο με πάρα πολλά αντικείμενα. Γι’ αυτό λέμε ότι η έκθεση έχει πάρα πολύ υλικό -έπιπλα, έγγραφα, αντικείμενα, τα ίχνη του ίδιου του καλλιτέχνη, ενθυμήματα, όλα αυτά τα έργα που βλέπει κανείς μέσα στο εργαστήριο γιατί ουσιαστικά το υλικό που παρουσιάζουμε είναι αυτό που δημιούργησε στο εργαστήριό του στη Μαγιόρκα”, προσθέτει η κ. Βουτυρά και αποκαλύπτει ότι στην έκθεση θα παρουσιαστεί και ένα έργο που είχε θεωρηθεί χαμένο. 
“Ίσως το είχε ξεχάσει και ο Μιρό. Το είχε κάνει στα νιάτα του, αλλά γλίτωσε, όταν κατέστρεψε πολλά έργα του. Αποκαλύφθηκε μετά το θάνατό του και είναι ένα έργο του 1908, το πιο πρώιμο που διασώζεται”.